ბირთვული ნარჩენი წყალი

ბირთვული კანალიზაცია არ არის ბირთვული ნარჩენების ტოლი, წყალი, ბირთვული კანალიზაცია უფრო მავნეა, მათ შორის ტრიტიუმი, მათ შორის 64 სახის ბირთვული რადიოაქტიური ნივთიერება. მას შემდეგ, რაც ბირთვული დაბინძურებული წყალი შედის საზღვაო გარემოში, იგი პირველად ტრანსპორტირდება ოკეანის დინებით და გავრცელდება სხვადასხვა ოკეანეებში.

გარდა ამისა, მისი გადაცემა გაგრძელდება საზღვაო ეკოსისტემით, როგორიცაა კვებითი ჯაჭვის გავრცელება, და ასევე შეიძლება შევიდეს ადამიანის ორგანიზმში ზღვის პროდუქტების საჯარო მიღებით, რითაც მოიტანს გარკვეულ პოტენციურ ზემოქმედებას საზღვაო ეკოსისტემაზე ან ადამიანის ჯანმრთელობაზე. ფუკუშიმას ატომური ავარიის წინა მონიტორინგის მიხედვით, დაბინძურების უმეტესი ნაწილი აღმოსავლეთით და შემდეგ წყნარ ოკეანეში გადაინაცვლებს.

ამ დამაბინძურებლების მცირე ნაწილი შემოვა სამხრეთ-დასავლეთით დასავლეთ პაკის გავლით ფიკური მემბრანის წყალი. იმის გამო, რომ ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში რადიოაქტიური ელემენტები ძლიერ რადიოაქტიურია და მათი ფიზიკური თვისებები ძალიან სტაბილურია, ბირთვული ჩამდინარე წყლების ამჟამინდელი დამუშავება არის რადიოაქტიური ელემენტების კონცენტრირება კონკრეტული ტექნიკური საშუალებებით და შემდეგ ნარჩენი სითხის ჩაშვება, რომელიც აკმაყოფილებს რადიოაქტიურობის სტანდარტს.

დღეისათვის ფართოდ გამოყენებული ბირთვული ჩამდინარე წყლების დამუშავების მეთოდები ძირითადად მოიცავს შემდეგს:

(1)ნალექების მეთოდი: ნალექის მეთოდია ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში დამალექავებელი აგენტის დამატება, ხოლო ქიმიური შემადგენლობისა და რადიოაქტიური ელემენტების ერთობლივი ნალექის რეაქცია გამოიყენება ატომურ ჩამდინარე წყლებში რადიოაქტიური ელემენტების შემცველობის შემცირების მიზნის მისაღწევად. დღეისათვის, ხშირად გამოყენებული სამრეწველო ნალექები ძირითადად მოიცავს ალუმინის და რკინის ნალექებს, ცაცხვის სოდას და ფოსფატის ნალექებს.

(2)ადსორბციის მეთოდი: ადსორბციის მეთოდი არის რადიოაქტიური ელემენტების ადსორბციისთვის ადსორბენტების გამოყენების მეთოდი, რომელიც ფიზიკური დამუშავების მეთოდია. განვითარებული ფორების სტრუქტურისა და დიდი სპეციფიური ზედაპირის გამო, ადსორბენტს აქვს ძლიერი ადსორბციის უნარი. დღეისათვის ყველაზე ხშირად გამოყენებული ადსორბენტებია გააქტიურებული ნახშირბადი, ცეოლიტი და ა.შ.

(3)იონის გაცვლის მეთოდი: იონური გაცვლის მეთოდის პრინციპია იონური გადამცვლელების გამოყენება ბირთვულ ჩამდინარე წყლებთან იონური გაცვლის განსახორციელებლად, რათა ამოიღონ რადიოაქტიური იონური გაცვლა ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში. ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში შემავალი რადიოაქტიური იონები უმეტესად კათიონებია, ამიტომ იონ გადამცვლელში დადებითად დამუხტული აქტიური ჯგუფები შეიძლება გაცვალონ რადიოაქტიურ კატიონებთან, ხოლო რადიოაქტიური იონები შეიძლება გადაცვალონ გადამცვლელში. ჩვეულებრივ გამოყენებული იონგამცვლელები იყოფა ორგანულ და არაორგანულ იონგამცვლელებად ორ კატეგორიად, ორგანული იონის გადამცვლელები ძირითადად სხვადასხვა იონგაცვლის ფისებია, არაორგანული იონგამცვლელები არის ხელოვნური ცეოლიტი, ვერმიკულიტი და ა.შ.